ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت دندانی (که ایمپلنت داخل استخوانی نیز گفته می شود) یکی از  اجزای جراحی است که برای پشتیبانی از پروتز دندانی مانند تاج، بریج، دندان مصنوعی یا پروتزهای صورت با استخوان فک یا جمجمه ارتباط برقرار نموده و یا به عنوان لنگری برای مستحکم ساختن ارتودنسی عمل می­کند.

اساس ایمپلنت دندان مدرن، پروسه ای بیولوژیک با نام ادغام استخوانی (استئواینتگریشن) است، که در آن موادی مانند تیتانیوم ارتباطی محکم با استخوان ایجاد میکنند. در ابتدای امر ایمپلنت ثابت میشود، سپس ادغام استخوانی قابل انجام می­شود و نهایتا یک پروتز دندانی اضافه می­شود. مدت زمان بهبود برای ادغام استخوانی پیش از اتصال پروتز دندانی به ایمپلنت یا عامل مجاوری که برای نگهداری پروتز دندان استفاده شده، متغیر میباشد.
موفقیت یا عدم موفقیت ایمپلنت بستگی به سلامت فرد دریافت  کننده و همچنین داروهای موثر در ادغام استخوان و سلامت بافت­های دهانی دارد. میزان استرس وارد بر ایمپلنت و ثابت آن در طول فعالیت طبیعی  نیز مورد ارزیابی قرار می­گیرد. طرح ریزی موقعیت و تعداد ایمپلنت­ها، کلید سلامت طولانی مدت پروتز می­باشد چراکه فشار های بیومکانیکال قابل توجهی در طول جویدن اعمال می­شود. موقعیت ایمپلنتها متناسب با موقعیت و زوایه دندانها، به کمک شبیه سازی کامپیوتری یا با استفاده از توموگرافی با شبیه سازهای CAD/CAM و ابزارهای جراحی به نام استنت تعیین میشود. پیش نیازهای موفقیت دراز مدت ایمپلنتهای دندانی سلامت استخوانها و لثه است. از انجا که هم دندان و هم لثه پس از کشیدن دندان آتروفی میکنند، اعمال پیش ازپروتز گذاری مانند برداشت سینوس یا برداشتن لثه نیز برای بازسازی استخوان یا لثه مناسب، گاهی لازم است.

پروتز نهایی میتواند ثابت شود تا فرد قادر به بیرون اوردن دندانهای مصنوعی یا دندان نباشد و یا متحرک باشد که بتوان پروتز را برداشت. در هر مورد بخش ثابت ایمپلنت به قسمتهای مجاور متصل باقی میماند. در پروتز ثابت، تاج، بریج یا دندان مصنوعی توسط پیچ یا سیمان دندانی به بخشهای مجاور ثابت شده است. در پروتز متحرک آداپتور در پروتز قرار دارد و در نتیجه دو قطعه به خوبی درکنارهم قرار میگیرند.

معایب و مشکلات مرتبط با پروتز درمانی به مواردی که در حین جراحی ( مانند خونریزی زیاد یا اسیب به عصب)رخ میدهند، عوارض 6 ماه نخست ( مانند عفونت یا عدم ادغام استخوانی) و عوارض بلند مدت (مانند پیش ایمپلنتیتیس و مشکلات مکانیکی) تقسیم میشوند. در حضور بافتهای سالم، ایمپلنتی که به خوبی جای گرفته و تحت فشار بیومکانیکی مناسب است میتواند 5 سال با نرخ 93 تا 98 % باقی بماند و 10 تا 15 سال برای دندان پروتزی طول عمر داشته باشد.

معرفی

دکترمجیدقیاسی جراح و دندانپزشک زیبایی ,دارای فلوشیپ و مسترشیپ ایمپلنت از ICOI آمریکا
شما می توانید در یکی از پیشرفته ترین مطب دندانپزشکی مجهز در مشهد و منطبق با معتبرترین برندهای دنیا جهت انجام کلیه خدمات درمانی و زیبایی دندان شامل:
ایمپلنت (کاشت دندان,(Implant)
لمینت دندان (لامینیت دندان),اصلاح طرح لبخند , کامپوزیت ونیر
سفید کردن دندان
ترمیم دندان
پروتز دندان , عصب کشی دندان یا درمان ریشه و
انواع جراحی (از جمله جراحی دندان عقل بدون درد و جراحی لثه و...)به صورت کاملا تخصصی با حداقل هزینه و زمان ممکن اقدام نمایید .
www.dr-majidghiasi.ir

آیا پریودنتیت با افسردگی ارتباط دارد؟

بیماری پریودنتیت یکی از شایع ترین اختلالات التهابی است که حدود نیمی از بزرگسالان سراسر جهان را درگیر کرده است. در حال حاضر ارتباط این بیماری با انواع بیماری های سیستماتیک به خوبی مشخص شده و مطالعات متعددی بر این واقعیت صحه گذاشته اند.

اما تا کنون کمتر پژوهشی به سراغ ارتباط این اختلال با مشکلات روحی روانی رفته است.

 

مطالعات قبلی

تا کنون تصور می شد که مشکلات روانی مبتلایان به پریودنتیت، به فقر مراقبتی و سبک زندگی آنها بر می گردد. متهم ردیف اول این مشکلات روانی، عواملی همچون بهداشت ضعیف دهان و دندان، رژیم نامناسب غذایی، مصرف الکل، استعمال دخانیات و ... شناخته شده بود.

از سویی دیگر، هرگونه تأثیر مشکلات دهان و دندان بر روی وضعیت روان، به صورت غیرمستقیم مطرح شده بود نه مستقیم؛ با این تفسیر که روابط اجتماعی فرد به دلیل درگیر شدن با بحران های دهانی، دچار لغزش شده و این به نوبه خود، زمینه ساز مشکلات روانی خواهد شد.

 

مطالعات جدید

اما مطالعات جدید، داستان را به گونه دیگری تعریف می کنند: اختلالات التهابی به طور مستقیم بر سیستم عصبی اثر می گذارد. افزایش سیتوکین های محیطی مستقیماً بر قسمت هایی از مغز که در افسردگی نقش دارند (مانند هیپوتالاموس، هیپوکامپوس و کورتکس پره فرونتال) اثر گذاشته و سطح سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین را کاهش می دهد. همه این تغییرات، منجر به اختلالات روانی و عصبی خواهد شد.

 

ناگفته نماند که ....

البته باید به این نکته مهم هم توجه کرد که همه افراد درگیر با التهاب، افسرده نیستند و برعکس. ما فقط می توانیم بگوییم که التهاب، تنها یکی از عوامل تأثیرگذار بر افسردگی است و عوامل متعدد دیگری هم در این میان نقش دارند.

چیزی که مهم است، این است که برای افرادی که نشانه هایی از افسردگی و مشکلات روانی دارند، شاید مراجعه به روانشناس و متخصص روان دشوار باشد! اما همین افراد، مراجعه به دندانپزشک را چیز بدی نمی دانند! بنابراین لازم است دندانپزشکان به نقش مهم خود در پروسه تشخیص پی ببرند و همکاری های لازم را در این باره به کار بگیرند ...

خداحافظی با پوسیدگی؛ کشف روشی جدید برای درمان پوسیدگی دندان!!

محققان دانشگاه آلاباما در بیرمنگام، به تازگی موفق به تولید یک مولکول کوچک شدند که می تواند آینده حیطه پوسیدگی دندان را تا حد چشمگیری تغییر دهد.

این مولکول، نوعی فعالیت مهار کننده دارد و قادر است عملکرد آنزیم های مخرب کلیدی موجود در باکتری Streptococcus mutans را مختل نماید و آن را برای چسبیدن به سطح دندان، ناتوان سازد.

محققان این تیم تحقیقاتی، معتقدند که در حضور مولکول جدید تولید شده، استرپتوکوک موتانس که از اصلی ترین عوامل ایجاد پوسیدگی دندانی است، دیگر قادر به ایجاد بیوفیلم های چسبناک و مقاوم نیست و قدرت خود را برای اتصال به مینای دندانی و تغذیه از آن، از دست خواهد داد.

محققان با بررسی موش هایی که تحت رژیم غذایی آزمایشی قرار گرفتند، مشاهده نمودند که این بازدارنده انتخابی، ظاهراً به طور ویژه ای علیه S.Mutans عمل می کند و در نتیجه پوسیدگی را در موش ها کاهش می دهد. آنها توضیح دادند که مولکول ساخته شده، شبیه نوعی دارو عمل کرده و با ترکیب غیر باکتریایی و سنتز آسانی که دارد، می تواند به عنوان روشی بسیار مطلوب شناخته شود و یک کاندید عالی و موفق برای جایگزینی روش های درمان پوسیدگی دندان باشد.

لازم به ذکر است که روش های فعلی درمان پوسیدگی دندان ، عموماً با توسل به مواد شیمیایی، سعی در حذف باکتری های مخرب دارند و به دلیل موفقیت های محدود و تضمین نشده، یافتن یک روش جایگزین، الزامی می باشد.

پوسیدگی دندان شایع ترین بیماری مزمن در سراسر جهان است و هزینه های دندانپزشکی، از جمله موارد مربوط به درمان پوسیدگی، ۵٪ از کل هزینه های مربوط به مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان  را تشکیل می دهد. اما  به گفته دکتر (ولو) استاد دانشگاه و رهبر این تیم تحقیقاتی، موفقیت روش جدید می تواند کمک چشمگیری به کاهش این آمار نموده و تغییر و تحولات عمده و تأثیرگذاری ایجاد نماید.

کشف روش جدید تزریق، برای اثربخشی بهتر داروی بی حسی

ترس از تزریق، از ترس های معمول و رایجی است که میان مراجعان مراکز پزشکی و دندانپزشکی دیده می شود. این حس، در ترکیب با ترس مواجهه با دندانپزشک، می تواند بسیاری از افراد را از درمان های ضروری بازدارد. در تحقیقات جدید صورت گرفته روی این موضوع، محققانی از کشورهای برزیل و آمریکا در پی امتحان کردن روشی هستند که اثربخشی داروهای بی حسی مورد استفاده دندانپزشکان را افزایش دهند.

این پژوهش، با امید کاهش ناراحتی های ناشی از تزریق برای بیماران صورت گرفته است و با هدف کسب اطمینان از تأثیر مطلوب داروهای بی حسی روی موکوز دهان ادامه دارد.

در جریان این پژوهش که با همکاری گروه های تحقیقاتی دانشگاه فنی تگزاس (TTU) و دانشکده دندانپزشکی پیراسیکابای برزیل صورت گرفته است، از یک دستگاه کوچک میکرونیدل حاوی 57 سوزن استفاده شد. هنگامی که این دستگاه در ناحیه جینجیوال، لب و یا هرجایی از دهان که در معرض داروی بی حسی قرار می گیرد جای گذاری شود، حفره های کوچکی به وجود می آید که از طریق آنها داروهای بی حسی به طور عمیق تری به مناطق ذکرشده نفوذ می کنند. به گفته دکتر سینگ گیل، سرپرست این تیم پژوهشی، روش های معمول و رایج بی حسی موضعی، نمی توانند به طور کامل و راضی کننده، محافطت از بیمار را تضمین نمایند. اهمیت روش جدید، زمانی بیشتر حس می گردد که درمان به یک تزریق عمیق جهت غیرفعال کردن کامل عصب دندان نیاز داشته باشد. چنین وضعیتی می تواند منجر به ایجاد اضطراب در بیماران شود و نتیجه درمان را به خطر اندازد.

اگرچه تا به امروز، این روش فقط بر روی 10 نفر تست شده است، اما به گفته دکتر گیل، نتایجی که تا کنون کسب شده بسیار مثبت و امیدوار کننده است. کاهش درد تزریق، تنها هدف این پژوهش نیست بلکه اهداف مهم دیگری از جمله تعیین اثربخشی این سیستم در گسترش ناحیه بی حسی موضعی مطرح است.