بزاق دهان به صورت طبیعی دارای املاح بسیاری است که معمولا این املاح در جاهایی از دهان و قسمت هایی از دندان ها که کمتر مسواک می شوند رسوب می کند. به مرور زمان میکروب های دهانی نیز به این رسوبات اضافه شده و مواد غذایی نیز از طریق همین لایه های چسبنده روی دندان ها رسوب می کنند و تجمع می یابند و به این صورت پلاک هایی روی دندان ها تشکیل می شود. در مراحل اولیه این پلاک ها به راحتی با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن قابل پاک شدن هستند، اما به مرور زمان با اضافه شدن هر چه بیشتر مواد آلی و املاح بزاق و میکروب های دیگر، این پلاک ها قابل تمیز کردن نخواهند بود و به لایه‌ای سخت تبدیل شده که جرم دندان خوانده می شود. تشکیل جرم دندان بستگی زیادی به عادات غذایی و زندگی فرد و عدم مسواک زدن صحیح دارد و این در حالی است که برخی از افراد فیزیولوژی بزاق دهان شان به گونه ای است که مستعد تشکیل جرم دندان و التهاب و پوسیدگی دندان هستند.
احساس درد تیز و کوتاه (گذرا) هنگام خوردن مواد غذایی سرد، گرم، شیرین، مسواک زدن یا نخ کشیدن، دلایل متفاوتی دارد، از جمله: پوسیدگی دندان، ترک یا شکستگی دندان، سائیدگی مینا، ترمیم های نامناسب و معیوب ، عریان شدن بخشی از ریشه دندان که می تواند به علت بیماری های پریودنتال (لثه و بافتهای نگهدارنده اطراف دندان)، تحلیل لثه، مسواک زدن غلط یا اعمال فشار زیاد هنگام مسواک زدن باشد.
به زخم های عود کننده و دردناک مخاط دهان آفت گفته می شود. زخم های آفتی در چند نوع بزرگ، کوچک و تبخالی شکل وجود دارند و شایع ترین آنها آفت کوچکی می باشد که به تعداد ۵-۱ عدد و به قطر کمتر از یک سانتی متر و معمولاً ۵-۳ میلی متر دیده می شوند.
به سائیدن دندان ها بر روی یکدیگر به صورت عادت و غیر ارادی در طول روز یا شب در حالیکه شخص در حال خوردن یا جویدن غذا نمی باشد اطلاق میشود. معادل دندان قروچه در زبان انگلیسی Bruxism است.